Een indringend verhaal over macht en Onmacht
"Het moest maar eens verteld worden"Oh, oh, oh
”Dit boek laat zien hoe de overheid het machtspel speelt én het vertelt vooral de impact van dit spel op mij als burger”
Bernard van der Leij
Dit boek geeft inzicht in mijn continue strijd met de gemeentelijke overheid (Groningen), die het oude, oer-Groningse bedrijf Simmeren BV (opgericht in 1865) vanaf de jaren tachtig heeft dwarsgezeten en mij tot wanhoop heeft gedreven. En die strijd is helaas nog steeds niet voorbij. Alvorens van start te gaan moet ik u als lezer erop wijzen dat ik denk van een aantal zaken redelijke kennis te hebben, maar al schrijvende heb vastgesteld dat ik absoluut geen schrijver ben. Ik heb (nog meer) bewondering gekregen voor de echte schrijvers. U komt derhalve spel en taalfouten tegen en mogelijk niet lopende zinnen. Daar bied ik u op voorhand mijn excuses voor aan maar in de wetenschap dat dit boek uit het hart en met de beste bedoelingen is samengesteld. Als eerste wil ik u de titel van mijn boek verklaren. Onze markante en welbespraakte raadsman mr. J.P. van Stempvoort meldt mij alvorens wij de rechtszaal voor de eerste keer betreden, “in de rechtszaal wordt het meest gelogen. Elke keer als dit gebeurt zeg ik Oh, oh, oh’. Vol ongeloof kijk ik hem aan maar inderdaad na enige minuten in de rechtszaal klinkt het eerste Oh, oh, oh. Er zullen daarna nog vele Oh, oh, oh’s volgen.
Denkend aan zijn Oh, oh, oh’s bedacht ik de titel van dit boek waarbij de drie O’s staan voor “Ongelofelijk, Ongekend Onrecht”. In dit boek neem ik
u mee met de geschiedenis van het bedrijf Simmeren.
Oh, Oh, Oh
Wilt u dit boek kopen of downloaden? hard copy en e-reader zijn net als alle bijlage die bij het boek horen hier verkrijgbaar
Wie Bernard van der Leij kent, ziet een vriendelijk goedmoedig mens. Maar onder de oppervlakte
woedt een enorme strijdlust. Als jochie struinde hij door opslaghuizen naar nog te gebruiken spullen. Als volwassen man bouwde hij een toonaangevend schrootbedrijf op in het noorden van het land. Zijn strijdlust bracht hem ook een decennialang
slepende vete met de gemeente Groningen, die zijn ondergang werd.
Bernards levensverhaal schreeuwt om een moedig bestuurder die hem de helpende hand uitsteekt.
Al meer dan veertig jaar publiceren het Dagblad van het Noorden en zijn voorganger het Nieuwsblad van het Noorden met enige regelmaat artikelen over een conflict tussen het schrootverwerkingsbedrijf Simmeren en lokale, provinciale en landelijke overheden. Een conflict dat begint met de uitdrukkelijke wens van gemeente en provincie Groningen om het familiebedrijf te verplaatsen van de Ulgersmaweg naar de Winschoterweg. In die meer dan veertig jaar staan bedrijf en overheid regelmatig tegenover elkaar, omdat er maar geen vergelijk komt over de enorme kosten die met de verhuizing zijn gemoeid en die het bedrijf grotendeels op de overheid wil verhalen. Immers, zo is de redenering van de directie van het bedrijf, het was niet onze keuze om te verkassen. Daar komt bij dat in het proces van verplaatsing de overheid steeds maar weer nieuwe regels oplegt wat de kosten voor de nieuwbouw aan de Winschoterweg tot gigantische proporties opjaagt. Een kleine tegemoetkoming is een druppel op een gloeiende plaat. Het handelen van de overheden in deze meer dan veertig jaar durende tragedie doet denken aan wat zich jaren later en nog steeds afspeelt in de landelijke toeslagenaffaire en het dossier van de aardbevings-problematiek in de provincie Groningen. Een overheid die de burgers niet wil horen en met regels en geld verslindende, juridische procedures haar gelijk probeert af te dwingen en hoopt dat tegenstanders, moegestreden en financieel ten gronde gericht, het halen van hun gelijk staken. Directeur Bernard van der Leij van het familiebedrijf is moegestreden en fysiek, psychisch en financieel ten gronde gericht. Het bedrijf heeft meer dan één miljoen euro uit moeten geven aan alle juridische procedures die hij de afgelopen veertig jaar heeft moeten voeren. Rechtbanken, gerechtshoven en de raadsheren van de Raad van State hebben honderden zo niet duizenden uren aan het dossier Simmeren moeten besteden. De gemeente laat zich daarbij altijd bijstaan door dure, ingehuurde stadsadvocaten. De veronderstelling dat
ook de gemeente één miljoen euro aan gemeenschapsgeld aan dit dossier heeft uitgegeven lijkt gerechtvaardigd. Telkenmale als rechters aangeven om in een proces van bemiddeling te gaan wees de gemeente op advies van deze dure, ingehuurde juristen dit voorstel van de hand. Het is een compliment waard, dat directeur Bernard van der Leij de kracht en moed heeft gevonden om deze tragedie in boekvorm te laten verschijnen. De afgelopen veertig jaar heb ik, als journalist van het Nieuwblad van het Noorden en later het Dagblad van het Noorden hem leren kennen als oprecht en voortdurend bereid om in een goed gesprek tot overeenstemming te komen. Talloze pogingen om politici voor het dossier Simmeren te interesseren zijn mislukt. Niemand durft zijn vingers er aan te branden. Het boek vertelt het verhaal. Het is zijn verhaal, het is zijn beleving en het is zijn frustratie over een overheid die meedogenloos met haar burgers om kan gaan.
SimmereN Schroot BV is ondertussen verhuist en werkt hard aan haar nieuwe toekomst.
“Dit boek is het persoonlijke verhaal van mijn vader, Bernard van der Leij, over zijn ervaringen in het verleden met de gemeente Groningen. Het betreffen zijn memoires in de tijd dat hij DGA was van Simmeren.
SimmereN Schroot B.V. is dan ook niet verantwoordelijk en/of aansprakelijk voor de inhoud van het boek. Inmiddels is het stof van de procedures neergedaald en richten wij onze blik op de toekomst. SimmereN is weer een gezond bedrijf met meer dan 20 medewerkers. Als team zetten wij iedere dag met veel plezier alles op alles voor onze klanten en een duurzamere maatschappij. Wij hopen dat nog jaren te doen!
Stefan van der Leij
DGA SimmereN Schroot B.V.”
